Tunel spasa u Sarajevu je bio podzemni prolaz koji je povezivao dvije teritorije pod kontrolom Armije Republike Bosne i Hercegovine tokom opsade Sarajeva 1992-1996. godine. Tunel je služio za prenos hrane, lijekova, oružja i drugih potrepština za stanovnike Sarajeva, kao i za evakuaciju ranjenih i bolesnih. Tunel je također omogućavao ulazak humanitarne pomoći i novinara u grad, kao i izlazak političkih i vojnih zvaničnika.
Tunel je izgrađen u tajnosti od aprila do jula 1992. godine, pod rukovodstvom generala Jovana Divjaka. Tunel je bio dug 800 metara, visok 1,6 metara i širok 1 metar. Tunel je prolazio ispod piste Aerodroma Sarajevo, koja je bila pod nadzorom UNPROFOR-a. Tunel je imao dvije ulazno-izlazne stanice: jedna u podrumu kuće porodice Kolar u naselju Dobrinja, a druga u štali porodice Čengić u naselju Butmir. Tunel je bio opremljen električnom rasvjetom, telefonskom linijom i ventilacijom.
Tunel je bio od velikog značaja za opstanak Sarajeva tokom opsade, koja je trajala skoro četiri godine i odnijela više od 10.000 života. Tunel je omogućavao snabdijevanje grada sa oko 30 tona robe dnevno, što je bilo nedovoljno za potrebe od oko 300.000 stanovnika, ali ipak spasilo mnoge od gladi i bolesti. Tunel je također bio važan za održavanje moralnog i psihološkog otpora stanovništva, koji su se osjećali manje izolovano i zaboravljeno od svijeta. Tunel je bio simbol nade i hrabrosti za ljude koji su se borili za slobodu i mir.
Tunel spasa u Sarajevu je danas muzej koji čuva sjećanje na teška vremena i herojska djela ljudi koji su gradili i koristili tunel. Muzej se nalazi u kući porodice Kolar, gdje se može vidjeti dio tunela, kao i razni predmeti, fotografije i dokumenti koji svjedoče o životu u opsadi. Muzej je otvoren 2004. godine i privlači brojne posjetioce iz zemlje i inostranstva, koji žele saznati više o historiji Sarajeva i Bosne i Hercegovine.
